BoogieVille #4 |
organisation: Boogieville
|
© Rootsville 2017 |
review Freddie - photo Freddie & Walter |
|
De 'stroppendragers' gaan prat op hun 'Gentse Feesten' die al dateren sinds 1843 en daardoor wordt dit 10-daagse volksfeest één van de grootsten van Europa genoemd. Onze favoriete muziek kon dus niet achter blijven en samen met dit jaarlijkse feest voor de blues ontstond destijds ook de 'Missy Sippy'. Deze 'juke joint' bevindt zich pal in het centrum en heeft deze stad sinds het ontstaan ervan stevig op zijn grondvesten doen daveren. De blues Leeft, lang leve de blues en zo kunnen we 4 jaar later gerust gaan stellen dat 'Ghent' ook de titel van 'hoofdstad van de blues' in ons land mag toebedeeld worden.
Sinds het ontstaan van deze 'BoogieVille' zijn ook hier aan de formule enige veranderingen waar te nemen. Zo is het vroege aanvangsuur van de tabellen geveegd en gaan de deuren pas open om 08.00 PM. Wat wel is gebleven is een band die voor de opwarming moet zorgen en zo lieten ze ons hier al wel enkele talenten ontdekken. 'In den beginne' werd deze groep gestationeerd aan de inkom en dit liet 'Mother T and the Chicks' zijn wat we kunnen noemen 'local heroes' en bestaan uit Tessa De Vreese (vocals & washboard), Olivier Vander Bauwede (bluesharp), Bram Beelaert (guitars) en Quinten De Vlaeminck (contrabass). Ze brengen ons een set van akoestische countryblues soms met een lichte retro toets. Nummers als 'Cry Before I Go' of het door Patsy Cline beroemd gemaakte 'Walking After Midnight' worden best gesmaakt en passen goed bij de klankkleur van Tessa. Naast 'Mother T' moeten we de 'Chicks' toch ook even in de spotlights plaatsen want de heerlijke akoestische opwekkende bluesjes zorgen voor de juiste sfeer op de juiste plaats en de danslustigen beginnen aan hun eerste 'spiritual moves'. Na dit leuke intermezzo mogen 'Mother T and the Chicks' hun set verder afwerken en daar is hier niemand tegen. Op 'Rollin' and Tumblin' van 'Hambone Willie Newbern' uit 1929 komt harper Olivier zelf met een geslaagd Sonny Terry'ke uit de hoek en bluesliefhebbers weten dan wel over wat het gaat. Uiteraard laat de al vol gelopen balzaal deze band niet gaan zonder bisser en dat wordt dan een beetje 'Mojo Workin'', en dan is het tijd voor de eerste interventie van DJ Andy Green.
Naast de toch al aardig wat aanwezige blues liefhebbers zijn hier ieder jaar weer heel wat 'blues dansers' op post want vanaf editie '# one' is deze zaterdag hun ding. Hun avond om hun kunstjes te showen op de dansvloer en daar is niet het minst dansanimator Sep verantwoordelijk voor. Rond 09.45 PM zijn ook Guy Verlinde en Tiny Legs Tim komen postvatten op de 'mainstage'. Aan hun zijde voor Door 'MC' Sep wordt aan iedereen gevraagd om wat dichter richting podium te komen en het werkt. Guy, Tim & friends zetten aan met een instrumentaaltje waarop Sep zich de opwarming voor de danser naar zich toe trekt. Het lijkt wel of de ganse balzaal in beweging komt. 'Baby What You Want Me To Do' zou een vraag kunnen zijn maar is de titel van het volgende nummer en ook het moment voor Sep om een danspartner uit het publiek te gaan halen. Na een demonstratie van hoe het nu in feite moet is het de beurt aan 'Missy Marie' om een teasin' slowtje te houden met Sep en raakt iedereen zowat oververhit.
Tijd voor de DJ's Adam Green en Aziz om te werken voor hun loon en daarmee kan de zaal even 'on hold' voor diegene die dat willen en voor anderen is het rap naar de toog toe. Met goede ouwe getrouwe 'rhythm 'n blues' blijven de DJ's voor diegene die verder willen dansen de nodige portie steengoede muziek toeleveren. Op de klok staat ondertussen 11.30 PM wanneer we op de bühne terug beweging waarnemen. Voor de volgende 'live act' blijft volgens de formule de ritme sectie dezelfde en ook saxofonist Tom is weerom van de partij, allee als ze hem vinden toch ;-). De twee nieuwe gezichten in deze act zijn Bart Mulders (guitar) en onze rhyhtm 'n blues sensatie Shakedown Tim (vocals & guitar). Onder de deskundige leiding van 'MC' Sep maken de aanwezigen op 'bevel' een cirkel om de volgende dansact hun ding te laten doen. Deze dansacts kregen voor vanavond de naam mee van The Sugah Mama’s & The Blues Boys en zijn een internationaal gezelschap. Shakedown Tim en zijn blues bro's zetten instrumentaal aan met 'Blues After Hours' van Pee Wee Crayton uit 1948 waarop we een demonstratie krijgen om duimen en vingers van af te likken en iedereen in een staat van bewondering brengt.
Dan is het woord verder aan de gelegenheidsformatie die werk brengt uit het laatste succesvolle album van Shakedown Tim and The Rhythm Revue. Nummers als 'How Long', 'Wiggle Wobble' en 'Feeling Good' laten de temperatuur hier nog meer stijgen voor zover ze al niet aan de limiet zitten. Ook 'Red Hair' en 'This Ship' komen allemaal uit het album 'Hard To Catch' en zo hard zal het wel niet zijn want het album ligt achteraan bij de platenboer te koop ;-). Na deze weerom stomende set mogen de DJ's terug hun werk doen.
We zijn dan al goed zondagmorgen als de eigenlijke hoofd act haar opwachting komt te maken. Dit jaar hebben ze ook iemand van Gent uitgekozen en de diva die hier zal aantreden is niemand minder dan Lien De Greef aka Lady Linn. Zij wordt ondersteund door dezelfde band als daarnet en, daar is voor deze Lien een vertrouwd gezicht bij want saxofoonspeler heeft nog gewerkt bij haar 'Magnificent Seven'. Ook deze Lien De Greef gaat verder op het elan van de avond en dat is goede blues en rhythm 'n blues. Vele van de mannelijke aanwezigen zullen zich trouwens aangesproken voelen wanneer ze Etta James haar 'I Wanna Make Love To You' weet te brengen. Een nummer dat in 1954 werd geschreven door Willie Dixon.
Verder brengt ze nog de traditional 'Sea Line Woman' dat we ook kennen van Nina Simone en met 'Pain in My Heart' moeten we helaas afscheid nemen van deze set. back to the DJ's. Moest het zomer zijn zouden ze tegen de laatste 'live act' de dagenraad al zien aanbreken maar gelukkig is het nog 'putteke winter' wanneer Guy Verlinde en Tiny Legs Tim samen met de ritme sectie voor de allerlaatste keer hun opwachting komen maken. Zij zorgen ervoor dat deze 'Celebration of the Blues' nog lang zal bijblijven, een avond die we zouden kunnen vereenzelvigen met de film 'They Shoot Horses, Don't They?' want ook hier blijven er blues dansers overeind. Na deze passage van de band mogen DJ's Andy Green en Aziz nog aan de bak tot het finaal is afgelopen... BoogieVille CU next year!!!
more pics on |
11 februari 2017 en ze zijn hier in 'Ghent' al aan de vierde jaargang toe van 'BoogieVille'. Sinds het ontstaan van deze 'Celebration of the Blues' is er hier in deze hoofdstad van Oost-Vlaanderen serieus wat deining ontstaan en dan hebben we het in geen geval over de politiek. Nee, de verschillende personen die voor deze 'BoogieVille' verantwoordelijk zijn hebben ervoor gezorgd dat dit event stevig op de blueskaart staat ingevuld. Gent is altijd wel al een culturele plaats geweest en is door de jaren heen in feite één grote internationale ontmoetingsplaats geworden. 
Twee van de steunpilaren van dit event zijn zonder meer onze eigenste bluesmannen Guy Verlinde en Tim De Graeve aka Tiny Legs Tim. Het concept is eerder simpel maar tegelijkertijd ook geniaal. Rond vaste bandleden zoals Guy en Tim vinden we ook steevast drummer Frederik Van den Berghe terug en samen met bassist Karl Zosel vormt hij de ritme sectie voor de ganse avond. Deze vaste bezetting worden ieder jaar aangevuld met enkele sterke gastoptreden en met gevestigde waarden in 'musicworld'. Dit jaar wordt de kern aangevuld door Shakedown Tim, gitarist Bart Mulders, 'hot' saxofonist Tom Callens en niemand minder dan Lien De Greef aka 'Lady Linn'. De 'MC' voor vanavond is zoals steeds de magistrale 'Sep'.
hun kunnen soms wat verloren gaan in het geroezemoes van de vele binnenkomende bezoekers. Dit jaar hebben ze de balzaal van de 'Vooruit' anders aangekleed en dit is meer dan een positieve verbetering. Naast de stand met heerlijke 'soulfood', een Missy Sippy Bar, onze gekende platenboer, een stand met vintage clothes en een info balie over het bluesmagazine 'Back To The Roots' is in dit gedeelte van de zaal ook een klein podium opgebouwd en daar zullen 'Mother T and the Chicks' alvast niet rouwig om kunnen zijn, want zij zijn diegene die het startschot moeten geven.
'Mother T and the Chicks' hebben naast de sterke covers in hun set ook ruimte gelaten voor eigen werk zoals 'Hesitating Mood' van de hand van Olivier. Door 'Sep' worden we uit onze blues droom gehaald voor een eerste 'surprise' van de avond. Danseres Els mag hier in haar eentje een showcase houden van hoe er in begin jaren 20-tig aan 'blues dancing' werd gedaan in de locale juke joints of chicken shacks. Deze Els is helaas geen 'big fat mama' maar haar moves zijn heerlijk om zien.
de volgende 'live act' staan saxofonist Tom Callens en de ritme sectie bestaande uit Frederik en Karl.
Met 'Down The Line' krijgen we een Mambo op slide en met 'Soul Jivin'' heeft iedereen een 'funky feeling' en tijdens deze 'Celebration of the Blues' worden iconen als BB King, JL Hooker, Etta James en Hound Dog Taylor ere aan gedaan. Eerder dit jaar bracht 'Tiny Legs Tim' zijn nieuw album 'Melodium Rag' op de markt en op 25 februari wordt in 'De Zwerver' te Leffinge de nieuwe boreling van Guy Verlinde voorgesteld. Uit het album met als titel 'How How How' samen met de 'Houserockers' krijgen we alvast een voorsmaakje met het nummer 'I've Been Waiting'. Deze 'live act' krijgt als uitsmijter nog de nationale hymne van de 'Missy Sippy', een nummer dat werd geschreven door Guy & Tim waarop de ganse zaal weet mee te zingen.
